In reply to@tirifto:tedomum.net
Vi pravas; ankaŭ Ĉeĥuje oni nomas tion »homo, ne ĉagreniĝu«, kaj ankaŭ mi ludis ĝin. :o

In reply to@tirifto:tedomum.net
Mi fojfoje renkontas la vorteron »end«, kvankam malpli ofte, ol la vorteron »ind«. Ĝi estas ordinara oficiala vortero. Ĝi esprimas similan ideon kiel »ind«, sed kun pli forta devigo/urĝigo. (Eble oni povus anstataŭigi ĝin per la kunmeto »ind-eg«. ^ ^)

In reply to@vilhelmo:matrix.org
En Argentino, ĝi nomiĝas LUDO.

In reply to @vilhelmo:matrix.org
Tio memorigis min pri demando, kiun mi pripensis antaŭ tagoj:
Ĉu ekzistas diferenco inter la vortoj "nemalhavebla" kaj "havenda"?

In reply to @shocu:midov.pl
La sola problemo de "obskura", mi pensas, estas, ke ĝi ŝajne ne oficialas.

In reply to @ulriko:matrix.org
Ĝi estas PIVa, do verŝajne nun oficialas, ĉar la ĉefa respondeculo de AdE pri la plej nova plietendigo de la UV diris en januara prelego ke li volas oficialigi preskaŭ (aŭ tute) ĉion, kion la PIV2020 enhavas.

In reply to @shocu:lolison.chat
Se ekzistus libro, kies titolo estas "La Granda Aventuro 2", kaj mi legus ĝin, ĉu mi devus diri, ke mi legis "La Grandan Aventuron 2-on", "La Grandan Aventuron 2", "La Granda Aventuro 2-on", aŭ alia diraĵon?

Plej nature sonus:

1. Mi legis »La Grandan aventuron 2«.
2. Mi legis libron »La granda aventuro 2«.

Vi povas afiksi la finaĵon »-on« post la titolon, kvazaŭ tiu estus unu vorto, sed mi ĝenerale ne konsilas tion, ĉar ĝi fojfoje povas impresi strange aŭ eĉ konfuze. Se la titolo estas en Esperanto, kaj ĝi estas o-vorta, vi povas simple meti la akuzativon al la titolo (kiel en ekzemplo 1), kaj tio sonos bone, precipe en voĉa parolado.

Krome, antaŭ ĉiun nomon vi povas meti gramatikan titolon, kaj meti la akuzativon al la gramatika titolo, lasante la titolon de la libro senŝanĝa (kiel en ekzemplo 2). Tio ĉiam funkcias bone, eĉ se la titolo de la libro estas fraza, aŭ estas en fremda lingvo.